“Heb je hulp nodig?”, vraagt de man van de kringloop waar ik net mijn volle auto parkeer. “Nou, dat zou fijn zijn, want mijn auto zit helemaal vol”, antwoord ik. “Grote opruiming?”, vraagt hij. “Nee, ik ben opruimcoach”, zeg ik. “Opruimcoach??!, nooit van gehoord.”
Zo ontstaat er een gesprek over wat ik doe. Hij is nieuwsgierig naar wat ik tegen kom, en kijkt hier een beetje sensatiebelust bij. Hoe kan ik nou in zo’n gesprekje uit leggen wat ik doe en waar de mensen die ik help tegenaan lopen? En tegelijkertijd de sensatiebelustheid er van af halen. Want mijn werk is niet sensatie zoeken, het is mensen hun huis en soms ook leven terug geven. Dit klinkt wat groots en misschien dramatisch maar afgelopen week zei een klant van mij:

“mijn ultieme droom is om gewoon weer eens een oppas in te schakelen die op mijn zoon kan passen, zodat ik een avondje weg kan.”

Want voor haar kan dat op dit moment niet. De woning van deze dame is beneden best netjes, maar boven zijn de kamers heel erg vol. Een oppas komt overal en dus ook boven. Er is teveel schaamte om wie dan ook maar boven toe te laten, laat staan een oppas. Het probleem is ontstaan door meerdere factoren, die ik hier vanwege de privacy niet zal noemen, maar dit is niet wie zij is en dit is nooit geweest hoe zij haar huis had. Ze is een opgeruimd type, maar als het niet goed gaat met jezelf kunnen de problemen zich heel snel op stapelen. En als je vanuit schaamte niemand meer boven toe laat en daar raakt het langzaam maar zeker vol en je ziet door de bomen het bos niet meer, dan kom je er niet meer uit. De druppel was toen ze terug kwam van vakantie en de vakantiespullen niet meer kon opbergen. Die spullen bleven beneden staan en zo werd het in de woonkamer en bijkeuken ook steeds voller. Het sneeuwbaleffect waar ik al eerder over schreef; als je boven niet meer bij de kasten kunt en uiteindelijk niet meer weet wat er in zit, koop je nieuw spullen. Als je sokken kwijt bent en alleen nog maar eenlingen over hebt, koop je nieuwe sokken. Als je al een cadeautje voor iemand hebt gekocht, maar het niet meer kunt vinden, koop je nog maar een nieuw cadeautje. En daarnaast, een bult met spullen trekt andere spullen aan, want dan kan er ook nog wel bij.

Inmiddels is er steeds meer ruimte, lucht en overzicht ontstaan. En wat ben ik trots op al het harde werk wat zij heeft verzet, ook tussen onze afspraken door. En trots op het feit dat ze mij heeft toegelaten om haar te helpen. En dat is wat een organizer of opruimcoach doet, iemand weer zijn of haar huis en leven terug geven. De schaamte wegnemen en iemand weer trots laten zijn op zichzelf.

Ik hield het bij de kringloop dus maar bij een algemeen verhaaltje. Daarna vraag ik of ik de bananendozen weer terug mag, waar de spullen in zaten. Hij zegt: “ik heb een hele stapel staan, die kun je vast wel gebruiken. En als je meer wilt, kom je maar weer langs”. Top!